<<Խանդո>> Բարեգործական հիմնադրամ
Пятница, 29.03.2024, 15:36
Меню сайта
Block title


Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Block title
Block title
Block title
«  Апрель 2010  »
ПнВтСрЧтПтСбВс
   1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930
Block title
Հղումներ
Block title
Главная » 2010 » Апрель » 25 » Խանդո գյուղի մասին
22:45
Խանդո գյուղի մասին

ԱԽԱԼՔԱԼԱՔԻ ԽԱՆԴՈ ԳՅՈՒՂԻ

ՊԱՏՄՈՒԹՅԱՆ  ԷՋԵՐԻՑ

(ՊԱՏՄԱՎԱՎԵՐԱԳՐԱԿԱՆ ԱԿՆԱՐԿ)

 

Մարդիկ  ձկտում  են իրենց կյանքի ընթացքում կատարել բարի գործեր, թողնել

բարի անուն, հեռանում են կյանքից մարմնապես բայց մնում են անմահ կատարած

Գործերով: Անհիշելի ժամանակներից մարդը ունեցել է ձգտում լինելու   հասարակության համար պիտանի, բարեր ու օգտակար:

         Այն  անձնավորությունները, որոնք կատարել   են բարի  գործ, մինչև  այժմ  էլ

հիշվում են: Խանդո գյուղի հասարակությունը երախտագիտությամբ է հիշում այն մարդկանց   անունները,  որոնք  եղել  են  բարեր և կատարել անմոռանալի գործեր:

 1830թ, խանդոցիները թուրքի յաթաղանից փախան և հաստատվեցին Ջավախք աշխարհում: Նրանք բնակչություն հաստատեցին գեղատեսիլ վայրում,  ստեղծեցին

իրենց   գյուղը  և  վերանվանեցին  Խանդո:  Շատ  դժվար  էր  նրանց ապրելու և գոյա-տևելու գործը:

Սակայն  այդ ժամանակ էլ ի հայտ եկան մարդիկ,  որոնք  իրենց սուղ միջոցներով

սկսեցին կատարել բարի գործեր, կառուցել ջրաղացներ, ձիթահանքեր, շինել   աղբ-

յուրներ  և   այլ  անհրաժեշտ   աշխատանքներ,   որոնցից արժանի են հիշատակելու

Գաբրելենց,    Զուռնաջյանների,   Թորորսյանների,    Մելիքյանների     ջրաղացները,

Պողոսյանների  ու  Մադոյենց  ձիթահանքերը:  Աղբյուրի  շինարարության   համար

Աչքի է ընկել Ջիլավյանների ընտանիքը:

 Հնությունից   մնացած    այս  ավանդույթը   արմատավորվել  է  Խանդոցիների

մեջ:  Ներկա սերունդը  ջանք  չի  խնայում  կատարելու   հանրօգուտ  գործեր:   Դրա

վառ   ապացույցն    է    Սպերցյան    Սերգոյի    մտահղացումը,  և  նրա  անմիջապես

նախաձեռնությունն   էր,  Էխտիլա  գյուղից  ջուրը  խողովակների  միջոցով   հասցնել

մինչև  Խանդո:  16 – 18  կիլոմետր    երկարությամբ  ձգվող    այս  համամարդկային

կառույցը  պահանճում  էր մեծ ու լարված աշխատանք,  և  ահա  Սերգո Սպերցյանը,

Աշիկ Թորոսյանը   և  Սրարատ  Հակոբյանը  երկու   տարվա   ընթացքում  կատարեցին այդ հիանալի  մտահղացումը: Կենարար  ջուրը հասավ Խանդո: Խանդոցին

ցնծության մեջ էր, այսպիսի  ուրախություն  նա չեր ապրել 180 տարվա  ընթացքում:

Կարել   է  ասել,  որ  գյուղն   ազատվեց  շատ    հոգսերից:    Խմելու   ջուր չունենալու

Պատճառով մարդիկ ուզում  էին  թողնել  հեռանալ  գյուղից: Ճիշտ  է, կար աղբյուրի

ջուրը,  բայց դա  շատ հեռու  էր,  և ջուր   կրելը  մեծ դժվարության  հետ էր կապված:

 Հիմա   յուրաքանչյուր   տան  մոտ, կամ  տան  մեջ  կա  հատուկ   ջրի  ծորակ:

Խանդոցիներն   ամեն    անգամ  ջուր  խմելիս   օրհնանքի  խոսք   են    ասում

բարերարներին   ու  մաղթում  նրանց  առողջություն,  հաջողություն, երկար տարի-ների կյանք, թող  հարատևի  նրանց  եռանդը:

Просмотров: 878 | Добавил: JAVAXQ | Рейтинг: 5.0/3
Всего комментариев: 1
1 Արման  
1
shat lav nyuta

Добавлять комментарии могут только зарегистрированные пользователи.
[ Регистрация | Вход ]
Ներսիկ Իսպիրյան
Խանդո
Block title
Block title
Мини-чат
Поиск
Хостинг от uCoz
Ancient Armenian Calendar